سلام وعرض ادب

به عزیزی که برایم یادداشت گذاشته بود و خواسته بود از خودم برایش بنویسم  :

 من بیشتر در مدیریت ها کار کرده ام اداره ومدیریت مدارس معتقدم تشویقها پایان می پذیرد..........مدالها را گردوغبار فرا می گیرد....... برنده ها خیلی زود فراموش می شوند ولی معلمی که در پیشرفت تو نقش داشته یا انسانهایی که در قلب تو احساس خاص وزیبایی را به وجود آورده اند ویا کسانیکه زمان احتیاج به تو کمک کرده اند وکسانیکه به زندگی تو معنا بخشیده اند هرگز....   خوب آنهارا بیاد آورد آنها نه مدال زیاد دارند ونه ثروت زیاد هیچ چیز ندار ند ولی در قلب تو چی ؟ نمیدانم چرا ..ولی بهترین دانش آموزان من در مدت خدمتم آنها یی بودند  از نظر بعضی ها ناهنجار بنظر می رسیدند  چه بگویم  آیا بگویم که عشق سرسخت ترین قلبها را نرم میکند آن چنان که خودت هم تصور ش را نمی کردی نه تظاهر به عشق که این بدتر هم میکند ولی صادقانه و مخلصانه عشق ورزیدن روح دار د و معلم باید چنین باشد و هرکس دیگر.............. کمی هم باید از خودمان گله کنیم نه دیگران ... 

من به خدا ایمان دارم حتی اگر ساکت باشد

من به خور شید ایمان دارم حتی اگر ندرخشد

 من به عشق ایمان دارم حتی اگر تنها باشم  

...........................

تو مثل کوی بن بستی دل من
تهیدستی ، تهیدستی دل من
اگر یک ذره بو می بردی از عشق
به دنیا دل نمی بستی دل من