مدیریت مدارس

آموختن یک چیز، به معنای برقرار کردن ارتباط با جهانی است که هیچ تصوری از آن نداریم. برای یاد گرفتن، فروتنی لازم است.

مدیریت مدارس

آموختن یک چیز، به معنای برقرار کردن ارتباط با جهانی است که هیچ تصوری از آن نداریم. برای یاد گرفتن، فروتنی لازم است.

باغچه بان این مرد بزرگ

این خاطره برگرفته از کتاب " چهره هایی از پدرم " نوشته ی ثمین باغچه بان پسر جبار باغچه بان می باشد .مردی که با پشتکار ، صبر و اراده ی محکم خود به ما درس انسانیت و استقامت آموخت .

در سال 1325 یا 26 .وزیر وقت آموزش و پرورش وقت با پدرم درافتاده بود . بهتر است بگویم لج کرده و کج افتاه بود .او دکتری از تحصیل کرده های آمریکا بود ، اما پدرم فقط یک آموزگار بود .

وزیر ، هر جور چوبی را لای چرخ او می گذاشت ، تهمت های سیاسی به او می زد ، حقوقش را کم می کرد ، اجازه ی ملاقات به او نمی داد ، او را تحقیر و تمسخر می کرد ، می گفت مدرک تحصیلی ندارد .خلاصه از هر گونه کارشکنی در حق او دریغ نمی کرد و از این کارشکنی لذت می برد ، یک لذت کودکانه ...

آن وقت ها پدرم « مجله ی زبان » را منتشر می کرد .در این مجله با چاپ مقاله ی خیلی تند و تیزی به وزیر حمله کرد .جمله های بسیاری در آن مقاله می گذشت که خیلی به درد وزیر می خورد ، زیرامی توانست با عنوان کردن آن ها ، برای این آموزگار تسلیم ناپذیری که ترس و عجز را در مذهب آموزگاری الحاد می شمرد ، چاه بکند ، و همین کار را هم کرد: عنوان کرد که او کمونیست است ، توده ای است ، ضد رژیم سلطنتی است ، اصلاً ایرانی نیست و یک مهاجر قفقازی است و از این حرف ها .... پدرم در جواب به این مهملات مقاله ی  تند و تیز و مفصل دیگری نوشت ، که چند سطری از آن را نقل می کنم :

« آقای وزیر ، من مانند فلانی برلن ندیده و مثل فلانی از پاریس نیامده ام . من مانند آن یکی به مسکو نرفته و مثل این یکی از لندن برنگشته و مانند تو میوه ی آمریکا نیستم . من مانند یک علف صحرایی به وسیله ی باد و باران و تابش نور آفتاب آسمان ایران سبز شده و به رنگ و بوی ایرانیت افتخار دارم .قدرت من ، فکر من ، معلومات من و ایمان من همه ایرانی است .من در ایران یک بخشش الهی هستم ، نه مثل تو کسب شرف کرده ای از آمریکا.من انفاس پیغمبری را از زرتشت ، حس نوع پروری را از سعدی ، قدرت تشخیص و علاج را از بوعلی ، جسارت سربازی را از فردوسی ، شور عشق و ظرافت خیال را از گنجه ای ، جرئت انقلاب را از کاوه به ارث برده ام ، سر کار چه کاره هستید ای میوه ی آمریکا ؟....

من این دعوا را با شما در موقعی شروع کرده ام که شما وزیر هستید و من آموزگاری بیش نیستم ، اما ترس و عجز در مذهب آموزگاری من الحاد است . من نمی توانم در برابر ظلم و ستم و دروغ مانند گوسفندی ساکت بمانم و تسلیم بشوم ، زیرا در این صورت پرورش یافتگان من نیز اخلاق گوسفندی پیدا خواهند کرد .من برای مبارزه با ظلم منتظر نمی مانم تا چند نفری پا پیش بگذارند و من دنبال آن ها بیافتم .من خود پیش می روم ولو این که دیگران قدمی هم برندارند و تنها بمانم ، و آموزگاران همیشه باید در مواجهه با ظلم و دروغ پیشقدم باشند .هیچ وقت نباید منتظر بمانند تا کسانی جلو بیافتند و آن ها دنبالشان بروند ....»

این مطلب را از وبلاگ : 

http://www.mina1379.blogfa.com/ آوردم .وباتشکر از ایشان 


برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید 

 

تنقلاتی برای روح

اگر فرصت کردید این کتاب را بخوانید " تنقلاتی برای روح" از جی پی واسوانی 


داستان های کوچک آموزنده با کلماتی قصار از بزرگان


اگر خواهان آرامش و سعادت این جهان هستی،از سه خواسته ی خودخواهانه ات در برخورد با دیگران دست بردار:

کنترل دایم دیگران، مورد تایید قرار گرفتن و قضاوت کردن.


برای جوانمردی ای که در حق دیگران می کنی امید هیچ پاداشی نداشته باش – پا بلو پیکاسو


ادب خرجی ندارد ولی همه چیز را خریداری می کند – آبراهام لینکلن


دیگران را ببخش نه از آن رو که لیاقت بخشش تو را دارند، بلکه چون تو لیاقت آرامش را داری.

شمع و پروانه

تاریک شبی بود، پروانه ها گرد هم جمع شدند، خواستند شمعی به میان جمع آورند که تابشش بر تاریکی چیره شود و از پرتوش ظلمت گریزان گردد، همگان گفتند باید یکی را برگزینیم که شمع را بشناسد و او را بفرستیم تا شمع را با خود به اینجا اورد.  پروانه ای که شمع شناس می نمود، بدین خدمت برگزیده شد و چون دستور یافت، پر کشید و به سوی کاخی سر به فلک کشیده پرواز کرد، نزدیک کاخ رسید، سایه ای لرزان بر دیواره های کاخافسانه ای بدید، بازگشت و خود را به پروانگان رسانید و گفت: این شمع که شما می گوئید، فروغی دلخواه ندارد، بیماری تبدار و جان خسته ای زرد و نزاری است که کارش اشک ریختن و به خود لرزیدن است، آنچه من دیدم روئین تنی نیست که بتواند با تاریکی به پیکار برخیزد و بر او به پیروزی دست یابد.


بزرگ پروانگان که داستان و گفته های پروانه را شنید، لب به خنده گشود و گفت: تو کودکی ظاهر بین و کوته نظر، شمع را نشناخته ای و هرزه درائی می کنی، آنگاه فرمان داد که پروانه ی دیگری به سوی شمع پرواز کند. این بار پروانه ای باریک بین، از میان پروانگان، برخاست و به جانب کاخی که شمع در آن می سوخت پرواز کرد. چون به کاخ رسید و به پیکره ی شمع نزدیک شد، خود را به شمع زد تا بنگرد که این بیمار تبدار را یارای بر پای ایستادن، تا چه اندازه است. اما شراره بر بالش افتاد، پرش شعله ور گردید و نیم سوخته، نزد یاران رفت و گفت: شمع سراپا آتش است، می سوزاند، لیکن آتشش سخت دلکش است.

اما بزرگ پروانگان بدین سخن نیز از جستجوگری حقیقت باز نایستاد و گفت: این پروانه هم شمع را نشناخته و نشان هایش را آنسان که بوده، در نیافته است. یکی دیگر برود، به فرمان بزرگ پروانگان، پروانه ای دیگر سرمست و خرامان از جای خود برخاست و پرکشان خود را به کاخ رسانید. بر سر شمع نشست و یکباره شرر بر جانش افتاد، سر تا پایش بسوخت و چون آهن گداخته ای همه آتش شد. سپس خاکستر گردید و خاکسترش به سر شمع فرو ریخت; بزرگ پروانگان که این حال از دور بدید، گفت: تنها او بود که از راز شمع خبر یافت اما دریغا که خبرش به ما نرسید. تنها سوختگان در وادی توحید خبر از اسرار دارند و آن را که خبر شد، خبری باز نیامد.

 

یک شبی پروانگان جمع امدند              در مضیقی طالب شمع آمدند

جملگی گفتند می باید یکی                  کو خبر دارد زمطلوب اندکی

شد یکی پروانه تا قصری زدور           در فضای قصر از شمع نور

بازگشت ودفتر خود باز کرد                وصف او در خورد فهم اغاز کرد

ناقدی کوداشت درمجمع مهی               گفت اورا نیست از شمع اگهی

شد یکی دیگر گذشت ازنوردر             خویشتن بر شمع زد از دورتر

پرزنان در پرتو مطلوب شد               شمع غالب گشت واومطلوب شد

بازگشت اونیز مشتی راز گفت             از وصال شمع شرحی باز گفت

ناقدش گفت این نشان نی ای عزیز        همچو ان دیگر نشان دادی نیز

دیگری برخاست می شد مست مست      پای کوبان بر سر آتش نشست

دست وگردن گشت با آتش بهم            خویش را گم کرد با او خوش بهم

ناقد ایشان چو دید اورا زدرو              شمع با خود کرد همرنگش زنور

گفت این پروانه در کار است وبس        کس چه داند او خبر داراست وبس

تا نگردی بی خبر از جسم وجان          کی خبر یابی زجانان یک زمان

نیست چون محرم راز اینجایگاه           در نگنجد هیچ کس اینجایگاه

تفاوت عشق و دوست داشتن از نگاه دکتر شریعتی

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی
اما دوست داشتن پیوندی خود آگاه و از روی بصیرت روشن و زلال

 

عشق بیشتر از غریزه آب می‌خورد و هر چه از غریزه سر زند بی ارزش است
دوست داشتن از روح طلوع می‌کند و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد ، دوست داشتن نیز هنگام با او اوج می‌گیرد

 

عشق در غالب دل‌ها، در شکل‌ها و رنگ‌های تقریبا مشابهی متجلی می‌شود و دارای صفات و حالات و مظاهر مشترکی است
اما دوست داشتن در هر روحی جلوه ای خاص خویش دارد و از روح رنگ می‌گیرد و چون روح‌ها بر خلاف غریزه‌ها هر کدام رنگی و ارتفاعی و بعدی و طعم و عطری ویژه خویش را دارد می‌توان گفت: که به شماره هر روحی ، دوست داشتنی هست

 

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصل‌ها و عبور سال‌ها بر آن اثر می‌گذارد
اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می‌کند و بر آشیانه بلندش روز و روزگار را دستی نیست

 

عشق، در هر رنگی و سطحی، با زیبایی محسوس، در نهان یا آشکار رابطه دارد. چنانچه شوپنهاور می‌گوید: شما بیست سال سن بر سن معشوقتان بیفزائید، آنگاه تاثیر مستقیم آنرا بر روی احساستان مطالعه کنید
اما دوست داشتن چنان در روح غرق است و گیج وجذب زیبایی‌های روح که زیبایی‌های محسوس را بگونه‌ای دیگر می‌بیند

 

عشق طوفانی و متلاطم و بوقلمون صفت است
اما دوست داشتن آرام و استوار و پر وقار و سرشار از نجابت

 

عشق با دوری و نزدیکی در نوسان است. اگر دوری بطول انجامد ضعیف می‌شود، اگر تماس دوام یابد به ابتذال می‌کشد و تنها با بیم و امید و اضطراب و دیدار و پرهیز زنده و نیرومند می‌ماند
اما دوست داشتن با این حالات نا آشنا است، دنیایش دنیای دیگری است

 

عشق جوششی یکجانبه است. به معشوق نمی‌اندیشد که کیست یک خود جوششی ذاتی است و از ین رو همیشه اشتباه می‌کند و در انتخاب بسختی می‌لغزد و یا همواره یکجانبه می‌ماند و گاه، میان دو بیگانه نا‌همانند، عشقی جرقه می‌زند و چون در تاریکی است و یکدیگر را نمی‌بینند، پس از انفجار این صاعقه است که در پرتو رو شنایی آن، چهره یکدیگر را می‌توانند دید و در اینجا است که گاه، پس جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق که در چهره هم می‌نگرند، احساس می‌کنند که هم را نمی‌شناسند و بیگانگی و نا آشنایی پس از عشق درد کوچکی نیست 
اما دوست داشتن در روشنایی ریشه می‌بندد و در زیر نور سبز می‌شود و رشد می‌کند و ازین رو است که همواره پس از آشنایی پدید می‌آید و در حقیقت در آغاز دو روح خطوط آشنایی را در سیما و نگاه یکدیگر می‌خوانند و پس از آشنا شدن است که خودمانی می‌شوند

 

دو روح، نه دو نفر، که ممکن است دو نفر با هم در عین رو در بایستی‌ها احساس خودمانی بودن کنند و این حالت بقدری ظریف و فرار است که بسادگی از زیر دست احساس و فهم می‌گریزد و سپس طعم خویشاوندی و بوی خویشاوندی و گرمای خویشاوندی از سخن و رفتار و آهنگ کلام یکدیگر احساس می‌شود و از این منزل است که ناگهان، خودبخود، دو همسفر به چشم می‌بینند که به پهن‌دشت بی کرانه مهربانی رسیده‌اند و آسمان صاف و بی لک دوست داشتن بر بالای سرشان خیمه گسترده است و افق‌های روشن و پاک و صمیمی ایمان در برابرشان باز می‌شود و نسیمی نرم و لطیف همچون روح یک معبد متروک که در محراب پنهانی آن، خیال راهبی بزرگ نقش بر زمین شده و زمزمه درد آلود نیایش مناره تنها و غریب آنرا بلرزه می‌آورد
دوست داشتن هر لحظه پیام الهام‌های تازه آسمانهای دیگر و سرزمین‌های دیگر و عطر گلهای مرموز و جانبخش بوستان‌های دیگر را بهمراه دارد و خود را، به مهر و عشوه ای بازیگر و شیرین و شوخ هر لحظه، بر سر و روی این دو میزند

 

عشق، جنون است و جنون چیزی جز خرابی و پریشانی فهمیدن و اندیشیدن نیست
اما دوست داشتن، در اوج معراجش، از سر حد عقل فراتر می‌رود و فهمیدن و اندیشیدن را نیز از زمین می‌کند و با خود به قله بلند اشراق می‌برد
 

عشق یعنی چه

افلاطون :عشق، واسطه انسان ها وخدایان است وفاصله آنها را پر می کند.



از کودکی پرسیدن عشق چیست؟ گفت: بازی

از نو جوانی پرسیدن عشق چیست؟ گفت: کینه
از جوانی پرسیدن عسق چیست؟ گفت: پول و ثروت
از پیری پرسیدن عشق چیست؟ گفت: عمر
از گل پرسیدن عشق چیست؟ گفت: از من خوش بو تر
... از پروانه پرسیدن عشق چیست؟ گفت: از من زیباتر
از خورشید پرسیدن عشق چیست؟ گفت: از من سوزانتر
و در آخر از خود عشق پرسیدن
ای عشق تو چیستی؟ کیستی؟
گفت: بخدا قسم, نگاهی بیش نیستم.


در و دیوار دنیا رنگی است،رنگ عشق  خداجهان را رنگ کرده است.رنگ عشق.و این رنگ همیشه تازه است وهرگز خشک نخواهد شد.از هر طرف که بگذری لباست به گوشه ای خواهد گرفت و رنگی خواهی شد اما کاش چندان هم محتاط نباشی شادباش و بی پروا بگذر که خدا کسی را دوست تر دارد که لباسش رنگی تر است...

جزوه مبانی کامپیوتر


باتشکر از تهیه کنندگان عزیز وبا اجازه ایشان 

جزوه 

جواب تمرین ها




شعری از همسر یک شهید و زیر تاریکی شب دیدن مهتاب قشنگ است.

شعری از همسر یک شهید 

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست

می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست

می نشینی روبرویم، خستگی در می کنی
چای می ریزم برایت، توی فنجانی که نیست

باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است؟!
باز می خندم که خیلی، گرچه می دانی که نیست

شعر می خوانم برایت، واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم، توی گلدانی که نیست

چشم می دوزم به چشمت، می شود آیا کمی
دستهایم را بگیری، بین دستانی که نیست..؟!

وقت رفتن می شود، با بغض می گویم نرو...
پشت پایت اشک می ریزم، در ایوانی که نیست

می روی و خانه لبریز از نبودت می شود
باز تنها می شوم،با یاد مهمانی که نیست...!

بعد تو این کار هر روز من است
باور این که نباشی،کار آسانی که نیست...!



**********

زیر تاریکی شب دیدن مهتاب قشنگ است.


چه خیالی است اگر بال ندارم؟

حس پرواز که هست.

حس پرواز قشنگ است.

قلمم.دفتر شعرم.همه را باد ربود.

خبری نیست.

رقص ژولیده نی زار قشنگ است.

در و دیوار اگر غم دارد

(گریه کن.گریه قشنگ است.)

به کسی کینه نگیرید

دل بی کینه قشنگ است

به همه مهر بورزید.

به خدا مهر قشنگ است.

دست هر رهگذری را بفشارید به گرمی

بوسه هم حس قشنگی است.

بوسه بر دست پدر.

بوسه بر گونه مادر

لحظه ی حادثه ی بوسه قشنگ است.

بفشارید به آغوش عزیزان

پدر و مادر و فرزند

به خدا گرمی آغوش قشنگ است.

نزنید سنگ به گنجشک

پر گنجشک قشنگ است

پر پروانه ببوسید

پر پروانه قشنگ است.

نزنید سنگ به هر زاغ سیاهی

به خدا زاغ قشنگ است.

چندشت میشود از کرم.

ولی کرم قشنگ است.

نسترن را بشناسید

یاس را لمس کنید

به خدا لاله قشنگ است.

همه جا مست بخندید

همه جا عشق بورزید

سینه با عشق قشنگ است.

بشناسید خدا

هر کجا یاد خدا هست

هر کجا نام خدا هست

سقف آن خانه قشنگ است.

اندکی شعر بخوانید.

غزل حافظ و سعدی

مولوی.فایز و خیام

شهریار. پروین.بهار

بشناسید فروغ

اخوان. شاملو.فریدون

گاه گاهی قیصر...

یاد سهراب به خیر

(روی قانون چمن پا نگذارید)

شعر سهراب قشنگ است.

حس سهراب قشنگ است.

خط به خط...واژه به واژه ...بنویس

شعر قشنگ است.

نغمه ی ساز قشنگ است.

نت گیتار قشنگ است.

ناله تار قشنگ است.

عشق که آزاد شود کوچه قشنگ است.

همه ی شهر قشنگ است

اگر از زاویه ی عشق به دنیا نگری...

ذره ای زشت نبینی.

در و دیوار قشنگ است.